Sessizlik



 Herkese merhaba. Ara ara hepinizde de oluyordur mutlaka, kendinizle yalnız kalıp, kendinizle topluluk oluşturduğunuz zamanlar. Muhtemelen sizde de gece yarısı yalnızken, ormanda veya sahilde yürüyüş yaparken oluyordur bu. Peki neden rutin hayatta böyle bir an'a rastlamıyoruz. Bize ne ima etmeye çalışıyor?

Beynimiz çok komplex bir göreve sahiptir, aynı anda tahmin edemeyeceğimiz kadar hızlı ve birden fazla iş yapar. Ve bunları yaparken de minimum hata maksimum verim ile çalışır. Kendimizle yalnızlaştığımız zaman, bu iş yükünün bir kısmından kurtulur ama kapasitesi hâlâ aynıdır. İşte o zaman kendimizle yüzleşmeye başlarız. 

Tahayyülerimizi taramaya başlarız, neden sonuç ilişkisi aramaya başlarız. Burda bence bir şey daha devreye giriyor, kalbimiz. Günlük hengamede tabiki kalbimiz devrede vardır ama kendimizleyken daha fazla vardır.  Belki de hayatımızla ilgili uzun vadeli karar alırken yalnız kalma isteğimiz burdan geliyordur. Belki de beynimiz bize şöyle fısıldıyordur: Bu kararı kalbinle de tasdik et.

Selam ve duâ ile...

Yorumlar

  1. Unknown7 Ocak 2022 08:51

    Gece insanın Kendi ile kaldığı tek vakit ve tüm yaşanmışlıklarin yaşanmamışliklarin bir çığ gibi üstüne geldiği ,kendini sorgulamaya başladığın bir zaman.
    O an başlar insanın kalbi ,vicdani , aklı aynı anda hareket etmeye .Epikür'ün "Ölümden korkmak anlamsızdır, çünkü yaşadığımız sürece ölüm yoktur sözü biraz düşündürücüdür.
    Ölüm denilen şey zaten deneysel değildir ki.Tam zıddı doğum da öyle.Doğduğunu hatırlayan, bilen,gören ya da hisseden var mı? Ama çevremiz dolayısıyla bir doğum gerçeğinden haberdarız.Hatta daha da ileri gidiyoruz,"Madem ben doğdum,o halde benim bir başlangıcım var.O halde her şeyin bir başlangıcı var.Veya tam tersi,ben öldüm; o halde her şeyin bir sonu var" diyebiliyoruz.Bu anlamda Epikür,olaya materyalist yaklaşmış.Ölüm maddesel değildir ki.Ancak doğruluk payı da yok değildir.Çünkü ölüm,salt metafiziksel bir fenomen değil aynı zamanda bir realitedir de.
    Yaşadığımız süre boyunca ölüm olgusu hep var olacak ve onu düşüneceğiz, ben varken de ölüm var olmaya devam edecek.".Bizler ölümü gerçekte deneyimlemeyiz.Ölümü düşünmek demek,onu var etmek demek değildir.Matematik gibi,soyut olarak zihnimizde vardır.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gör ve Bak

Ve insanların sekülarite adına bir bukalemun olduğu,  Her tarafı irin kokuşmuş, paslanmış kelimleriyle  Gün yaptığı dünyadan sıyrılarak ayrıldım. Kan kokmuş coğrafyanın azizliğine uğradım,  Kalabalığın içindeki sadelik uğruna, Hep bir münzevi pencereye attım pençelerimi  Gün ağardı ama üzerimdeki hüzün karardı hep.. İki memleket değiştim içimde Bir yanım doğu bir yanım batı oldu Kendimi tanıyarak sıyrıldım bu coğrafyadan  Bu bir başkaldırıydı, yaban düşüncelere karşı Biliyorum garipsenecek ama bu; yaşanılacak.. Çivisi çıkmış bir dünyaydı evet Bu demek değildi pes edilecek, Bilinmeli ki kırılan her kalem Her iki uçtan yazarak Daha da heybetlenmiştir
Devamı

Hisseyab

24 yıldır senin için yaşamışım  Bu çekilmez dünyada. Her insan içine karıştığımda,  Gözlerime pranglar vurmuşum Nemrud sıcağına katlanmışım  Eyyüp makamında sabretmişim Seni düşünmenin bir tadı var Bir ben bilirim ha! Zaferlerim de oldu yenilgilerim de Düştüğüm de oldu kalktığım da Ama ufukta sen varsın diye, Bir ritmimi hep oldu, Hep yaşadım o umutla. Saçlarıma aklar düşmüş Belki de gelmediğin her gün içindir. Gözlerim uzağı göremez oldu, Belki de yakınımda olduğun içindir.  Güzeldi seninle gülmek, Seninle konuşabilmek Sabahı senle açmak  Senle geceyi kapatmak  Senle aynı minderde tartışabilmek  Güzeldi, güzel olmaya devam edecek...
Devamı