Ayn-ür Rıza
Ne zaman defterime yazdım bilmiyorum, bugün defterimi karıştırırken okuyuverdim,ismini bilmediğim birinin yazısını not almışım, diğer yazılarını da sık sık okurum. İnsanın halet-i ruhuyla sürekli bir mücadelesi vardır. Bazen lehimize bazen aleyhimize. Bazen münzevilik çöker üstümüze, sıyrılmak istersin, kendinle kalmak istersin, anlaşılmadığın için kendini anlamak istersin.. Bu huzur veriyor insana, bir şeylerin gerçek kaidesi hakkında fikir verebiliyor. Bazen de acı oluyor, zaman sanki hiç gitmiyor,aklındaki düşünceler seni bir karadeliğin içine çekiyor sanki.. Bu insanın doğasında mı var bilmiyorum, liseden beridir yaşadığım bir şey, ne zaman kendimle yalnız kalsam bir mahkemede buluyorum sanki kendimi.. Kafamda bazı düşünceler sanık oluyor,bazıları delil.. Olaya hangi gözlerle bakacağız, bakışımız bir mi olmalı, Başka ne anlamlar yüklemeliyiz.. Bir çözüm var mı acaba? Osman Ziya Saba'nın bir dörtlüğü güzel tevafuk etti bu konuda Artık yaşamak için herkesten kaçacağız, Dün...